Mutlu olunca gülümser, istemeyince iter. Kalp aslında cesurdur sen ona izin verirsen. Bazen sever, bazen üzer, bazen de sabırsızdır.

Kalp aslında yaşamın coşkusunu taşır ama bazen karmaşanın içinde sesleri duyamaz ve kaybolabilir.Aslinda o hep seninledir ve
hep sorar: Evet şimdi ne istersin ?

Ya Ruhun Sesi?
Bence daha derinden daha sessiz bir yerden gelir, duyguların ötesinde bir bilme hali vardır. Belki herkesin içinde sadece
kendisinin duyabileceği bir sesle fısıldar;
Neye ihtiyacın var? Ben buradayım hisset.. Ve doğruya yönlendirme çabası vardır.

Kalp ve Ruh beraber çalışır aslında ve uzun vadede doğruya götüren anlamlar taşır. Kalp ve ruh beraber duyulduğunda seni
hayata bağlar. Kalbinle başlarsın belki ama ruhla tamamlarsın kendini..

Bazen bir seçim yapmak gerek gibi düşünebilirsin sana gerçek denge ikisini de dinleyip aynı frekansla devam etmek
olabilir. İkisinide dinlemeyi öğrenmek seni sen yapan en temel yaşama fonksiyonudur.

Peki Tasavvuf nasıl bakar?
Tasavvuf insanın içsel yolculuğunu temel alan bir hakikat arayışıdır. Dolayısıyla hem ruh hem kalp bu yolda önemlidir. Ama aralarındaki farklar çok özel şekillerde ele
alınabilir. Tasavvufta kalp sadece bir organ değil insanın en derin anlamları taşıdığı manevi bir parçadır.

Tasavvufta eğitim Kalp temizliği ile başlar kalp temizlenmez ise Hakikat Nur’unu yansıtamaz. İnsan demek bu noktada ilk kalp ile uyanmalıdır.

Tasavvufta Ruh ?
insanın ilahi özü ve aslı olarak görülür. Yani tasavvufta hem manevi tecrübelere hem
de Kur’an- Kerim’e dayanır. Derinlerde manevi tecrübe vardır. Ruh Allah’tan gelen bir üflemedir. Tasavvuf ehli ruhu insanın içine üflenen ilahi bir
üfleme olarak görür.

“Ona şekil verip ruhumdan üflediğim
zaman” (Sad/72) Bu ayet, onun, yani ruhun derin anlamını ve Allah’a bağlılığını anlatır.

Ruh Allah’tan gelir ve tekrar Ona dönecek olan sonsuzdur. O zaman ruh hayatı sağlayandır.Ruh insana
anlam kazandırandır. Demek ki tasavvuf insanin ruhunu dünya meşguliyetinden ayırarak aslını, yani Allah’ı duymaya çalışır.

O zaman diyoruz ki bu yolculuk, kalbin arınıp, ruhun, nefsin engelleri aşması ile Allah’ı duymaya başlar.

Yani Tasavvuf a göre ikisi de gerekli olandır. Kalp Ruhun aynası’dır. Ve Kalp temizlenir, Ruhunda sesi duyulursa artık sevgili’nin sesi de duyulmaya başlanır.

Rabbim nasip etsin, kolay yollarla
inşaAllah.

Bircan Onay / Yazar