Kalp, dünyaya açılan bir aynadır.
Kalbin sırrına ermek, aynanın hakikatine varmaktır.
Dünya aynasında seyrettiğimiz her can, bize hizmet etmektedir.
Bu hizmet; bazen acı yoluyla, bazen göremediğimiz, kendimizden kaçtığımız karanlık yanlarımız aracılığıyla gelir.
Sanılanın aksine bu süreç kötü değildir. Eğer Yaradan’ın ilahi bir parçası olduğumuzun farkında olursak, ve yaşadıklarımızın bizi en iyi versiyonumuza ulaştıracak birer rehber olduğunu bilirsek, içimizde alt benliğe ait duygular barınamaz. Egosal tepkilerle bu güzel yolculuk perdelenebilir. Ancak aynada seyrettiğin her benlik, sana şifa için kapı aralar. Gölge taraflarımız, kaçmak için değil; sevgiyle dönüşmek için alanımıza gelir.
Allah’ın insandaki tecellisi sevgidir. Sevgi; en saf, en temiz oluş hâlidir. Alemde her ne varsa O’na aittir, O en yücedir. İman, ortak kalbimizin Yaradan’a ait olduğunu bilmektir. Allah’a ulaşmanın yolu sadece acı değildir; sevgiyle de bu kapıdan geçilir. Rahman kolaylaştırır, bilinçaltı ise zorlaştırır.
Yaşadıklarımız; kalbimizi genişletmek, her bir canlıya — din, dil, ırk fark etmeksizin — sevgiyle yaklaşabilmek için tecrübe ettirilir. Bazı ruhlar doğuştan evrensel sevgi bilincindedir.
Bazılarıysa bu bilinci inşa etmek için yola çıkar. Ve bu sevgi bilinci, ifade bulmak, form kazanmak ister.
Yeni bir günün doğuşunda, kuşların şarkısıyla uyanıyor, doğanın eşsiz enerjisiyle ana uyumlanıyor, şükür enerjisini iliklerime kadar hissediyorum. Zihnimde bana ait olmayan düşünceler, yağmurun sesiyle yıkanıyor ve bir daha açılmamak üzere kapanıyor. An’ın içinde, sevgiyle kalmayı ve sevgiyi paylaşmayı biliyorum.
Sonsuz bolluk ve bereketin içinde huzurla yaşıyorum. Geçmişe götürecek tüm davranış kalıplarından özgürleşiyor, İlahi akışa teslim oluyorum.
Zihnim berrak, alanım açık. Yalnızca Rahmani enerjilerin bilgeliğini ve ilhamını alıyor, sevgiyle paylaşıyorum.