Bir kişi başka bir kişiye kalpten bağlandığında o kişinin, hüznünü, sevincini, acısını, tüm
duygularını derinden hisseder.
Bu bağlanma genellikle ilk karşılaşmada hatta bazen daha karşılaşmadan ilk
konuşmada ya da ilk yazışmada gerçekleşir.
Kişi bunun adını koyamaz ama sanki onu sanki yıllardır tanıyormuş gibi hisseder ve
anında güvenir.
Çünkü ruhlar gerçekten Kalu Bela’dan tanışıyorlardır. Bu dünyada birbirlerini bulmaya ve birbirlerine tekamülleri için yardımcı olmaya söz vermişlerdir. Kalp ve ruh bunu bilir ancak insan hatırlayamaz. Bu kişiler bir an da kardeşinizin ya da en yakın arkadaşınızın önüne geçebilir. Veya
kendinizi bir an da çok büyük bir aşk’ın içinde bulabilirsiniz ve bu karşı konulamaz bir aşk’tır.
Her şeyinizi ona anlatmak ve ister onun her şeyini bilmek istersiniz. Gördüğünüz tüm güzellikleri, okuduğunuz tüm güzel yazıları, yaşadığınız küçük büyük tüm tevafukları ona anlatmak istersiniz. Çok fazla ortak noktanız vardır o yüzden onunla konuşurken zamanın nasıl geçtiğini anlamazsınız. Bu karşılaşmadan sonra çok fazla eş zamanlılıklar yaşamaya başlarsınız.Sürekli aynı saatler, aynı sayılar, aynı plakaları görmeye başlarsınız.Aynı an da aynı şeyleri düşündüğünüzü fark edersiniz çünkü aranızda telepatik bağ gelişmeye başlamıştır.Saf sevgi frekansınızı yükseltmistir ve siz aynı frekansta Titreşiyorsunuzdur. Ve zaten karşılaşmanızın ve bir anda gerçekleşen bu bağın bir sebebi de o an aynı frekansta olmanızdan dolayıdır. Bu ilişkiler genellikle uzun ömürlü ve kalıcı olur ancak biri sürekli bu ruhsal gelişim
yolunda istikrarla ilerlemeye devam ederken diğeri sadece kişiye odaklanırsa frekanslar değişir ve aynı kalan diğerinin alanından düşer ve bir daha aynı enerjiyi, aynı uyumu yakalamaları mümkün olmayabilir.
Buradan çıkaracağımız en büyük anlamlardan biri de şudur; sözler iletişimde neredeyse
en son sırada yer almaktadır. Aslında iletişimde en önemli şeyler; samimiyet, aynı frekansta olmak ve kalpten bağlılıktır.
Sonrasında beden dili, zaman ayırma, şefkat gösterme, değer verme, her şeyini paylaşma, tekamül sürecinde birbirini
destekleme, takdir etme ve söylenen güzel sözler.. vs gelir.
Şakik b. Seleme şöyle diyor:
Birisi Hz. Alinin (ra) yanına vararak
“Ben sizi seviyorum.” der Hz. Ali (ra), “Yalan söylüyorsun” diye buyurur O, “Neden ey Müminlerin Emiri!” diye
sorunca şöyle buyurur. “Çünkü kalbimde senin sevgini bulamıyorum. Oysa Peygamber (s.a.v) şöyle buyurmuştur:
Ruhlar fezada birbirlerini görüyor, birbirlerini kokluyor, birbirlerini tanıyanlar bir araya geliyor ve tanımayanlar ise
birbirlerinden ayrılıyorlar. Ve gerçekten de Ali (ra) için tatsız olaylar baş gösterince bu şahıs O’na isyan edenler arasında yer alır.
İmam Sâdık (a.s) ise bu durumu şöyle özetlemiştir:
“İyi insanlar birbiriyle karşılaşınca dostluklarını dile getirmeseler bile kalpleri nehirlerde buluşan yağmur taneleri kadar hızlı bir şekilde birbirlerine bağlanır. Kötü insanlar ise birbirleriyle karşılaştıklarında birbirlerine dostluklarını izah etseler bile
uzun bir süre aynı ahırda ot yemelerine rağmen kalpleri birbirlerine uzak olan hayvanlar gibi birbirlerine uzaklardır.”
Kalpten sevenleriniz çok olsun…
Demet ERMİŞ / YAZAR
